fragment książki:

Smutny Budda to sprzeczność sama w sobie. Stan Buddy - oświecenie - jest przecież stanem absolutnej radości. A jednak wydarzenia, które dotknęły jedną z głównych szkół buddyzmu tybetańskiego, Karma Kagyu, mogłyby przyprawić o ból głowy samego Przebudzonego.

2 sierpnia 1993 roku został napadnięty klasztor w Rumteku. Mieszkający w nim mnisi - prawowici właściciele - zostali wygnani, a klasztor przekazano lamie wyznaczonemu przez rząd komunistycznych Chin. Rumtek jednak nie leży w Chinach, a napaści nie dokonało chińskie wojsko. Rumtek znajduje się w Indiach, gdzie osiedliła się większość uchodźców z okupowanego Tybetu. Napastnikami byli tybetańscy lamowie i mnisi - choć wszystkie dowody wskazują na to, że wspierały ich potajemnie chińskie władze.

"Budda bez uśmiechu" to anatomia największego chyba kryzysu w dziejach buddyzmu tybetańskiego, kryzysu, który zagroził samemu istnieniu tej wielkiej tradycji duchowej. Autor odkrywa fakty z dociekliwością dziennikarza śledczego, analizuje ich źródła z precyzją historyka i przedstawia skutki z wnikliwością wytrawnego politologa. Wyłaniający się obraz jest przygnębiający, lecz i fascynujący za razem. Tę książkę o "świętym" Tybecie, czyta się jak sensacyjną powieść - choć to relacja do bólu prawdziwa.

"Najgorszą przeszkodą w jasnym rozpoznaniu tulku jest brak harmonii pomiędzy mistrzem i jego uczniami. W takich przypadkach nic nie można zrobić, a okoliczności odrodzenia mistrza nie da się przewidzieć" XV Karmapa Kacziab Dordże

Porady buddyjskiego lamy dla nastolatków.

Porady buddyjskiego nauczyciela dla nastolatków, ale i starszy czytelnik znajdzie w niej przydatne w życiu wskazówki.

Okres dojrzewania można porównać do stania na rozdrożach - to wyjątkowy czas, kiedy przed człowiekiem pojawia się mnóstwo możliwości. Książka ta, inspirowana nauką Buddy i życiowym doświadczeniem autora, jest źródłem pożytecznych refleksji. Nie ma w niej gotowych podpowiedzi, która z dróg jest właściwa, lecz garść wskazówek pomagających wybierać spośród tych możliwości. Dzigme Rinpocze pokazuje, jak "być wolnym" od pomieszanych emocji, które zaciemniają naturalną jasność umysłu.

Kiedy pomieszanie znika, można wykorzystać obawy, niepokoje i problemy do odkrycia doskonałości obecnej w każdej istocie. Wolność oznacza też zdolność do innego niż zwykle traktowania codzienności: rodziny, przyjaciół, szkoły, smutków i radości. Każda sytuacja może posłużyć do wyzwolenia, zależy to tylko od podejścia do niej.

Lama Dzigme Rinpocze, urodził się w 1949 roku w Tybecie. Od 1959 roku przebywa na emigracji, ponieważ Tybet jest okupowany przez komunistyczne Chiny. Rinpocze należał do grona najbliższych uczniów XVI Karmapy, zwierzchnika buddyjskiej szkoły Kagju. Od połowy lat siedemdziesiątych prowadzi ośrodek Dhagpo Kagyu Ling we Francji, który jest główną europejską siedzibą Karmapy.

Od buddyzmu do nauki i z powrotem.

Lama Ole Nydahl
dr Emilia Nesheva
prof. Kenneth Maly
dr Burkhard Scherer
dr René Staritzbichler
dr Nikolai Neshev
dr Peter Malinowski
mgr Guido Czeija
dr Artur Przybysławski

Jeśli buddyzm, który nie ma nic wspólnego z kultem jakiegokolwiek boga, w ogóle uznawać za religię, to jest on religią szczególną między innymi dlatego, że wiele doniosłych odkryć naukowych (zwłaszcza w fizyce kwantowej) zdumiewająco współgra z naukami Buddy. Okazuje się więc, że ten liczący 2500 lat system ma za sobą nie tylko autorytet całych pokoleń wielkich mistrzów buddyjskich. Cieszy się również uznaniem takich laureatów nagrody Nobla, jak Niels Bohr, Francis H.C. Crick czy Albert Einstein, który twierdził, że "jeśli istnieje w ogóle religia, która może sprostać wymaganiom współczesnej nauki, to jest nią buddyzm."

Fragment książki :

"Angulimala był mordercą, żyjącym w sąsiedztwie Śrawasti. Zabijał ludzi jednego po drugim i obcinał każdej ofierze palec, który nawlekał następnie na sznur, a ten zawieszał sobie na szyi. Stąd pochodziło jego imię - 'angulimala' oznacza 'naszyjnik z palców'. (...) Budda jednak szedł dalej, aż został na drodze prawie sam. Właśnie wtedy Angulimala go zobaczył, obserwując trakt z pobliskiego zalesionego zbocza. Powiedział do siebie: "To naprawdę niezwykłe. Niedawno przechodziła tędy duża grupa uzbrojonych mężczyzn, zabiłem jednak ich wszystkich. Teraz nadchodzi ten mnich, zupełnie sam. Może jego również powinieniem zabić?" Angulimala przypiął więc swoją broń, zbiegł ze zbocza i popędził za Buddą. Ku swemu zdziwieniu jednak odkrył, że niezależnie od tego, jak szybko biegnie, nie może dogonić Buddy, chociaż Tathagata nie przyspiesza kroku. Angulimala pomyślał: "To naprawdę niezwykłe, przeganiałem galopujące konie, słonie, a nawet rącze jelenie. Dlaczego nie mogę złapać tego mnicha, który jedynie idzie spokojnym krokiem?" Zdezorientowany, Angulimala zatrzymał się i krzyknął za Tathagatą: "Stój, mnichu! Przestań iść!" "Ja już przestałem - odpowiedział Oświecony. - Teraz ty również powinieneś przestać!" "Jak możesz powiedzieć, że przestałeś, skoro przez cały czas idziesz? I jak możesz mówić mi, bym przestał, jeśli już to zrobiłem?" - wrzeszczał dalej zabójca. "Przestałem na zawsze używać przemocy w stosunku do istot - odparł Budda - podczas gdy ty używasz jej prawie zawsze i wobec każdej istoty, którą spotkasz. Dlaczego nie miałbyś również tego zaprzestać?" Gdy Angulimala usłyszał te słowa i zobaczył, jak Tathagata przygląda mu się z bliska, pozostając jednocześnie całkowicie poza jego zasięgiem, budzący strach bandyta nagle zrozumiał, że Budda ma rację."

Lama Dzigme Rinpocze, urodzony w 1949 roku w tybetańskiej prowincji Kham, od najmłodszych lat kształcił się pod okiem największych buddyjskich mistrzów. Był bardzo blisko związany z XVI Karmapą, zwierzchnikiem szkoły Kagyu, zarówno poprzez pokrewieństwo, jak też głęboką relacją uczeń-nauczyciel. W 1974 roku towarzyszył XVI Karmapie podczas jego pierwszej podróży do Europy. Karmapa wyznaczył go tutaj na swojego przedstawiciela i poprosił o opiekę nad ośrodkiem Dhagpo Kagyu Ling we Francji, który od tamtej pory jest główną europejską siedzibą Karmapy. Wyjeżdżając Karmapa powiedział: "W osobie Dzigme Rinpocze pozostawiam wam moje serce".

Jak medytujący umysł może funkcjonować w codziennym, aktywnym życiu? Jakie należy poczynić przygotowania, by przejść godnie przez proces umierania? Książka adresowana zarówno dla buddystów, jak i dla ludzi, którzy nie mają z buddyzmem wiele wspólnego.

"Niech fakty mówią same za siebie, a historia i zdrowy rozsądek służą nam za przewodników. Pozwólmy przeszłości odsłonić tajemnice teraźniejszości i stać się lekcją na przyszłość."

Gdy umiera buddyjski mistrz w Tybecie, pozostawia wskazówki opisujące miejsce jego kolejnych narodzin. Dzięki temu można go później odnaleźć i przygotować do ponownego objęcia obowiązków. Gdy XVI Karmapa, głowa linii Karma Kagyu, zmarł w 1981 roku, rozpoczęły się poszukiwania jego następcy.

Jest to opowiedziana przez zachodniego obserwatora historia działań politycznych i intryg związanych z odnalezieniem XVII Karmapy. Okazało się ono niełatwym zadaniem...

Jego Świątobliwość Dilgo Czientse Rinpocze (1910-1991), zwierzchnik buddyjskiej szkoły njingma, był jednym z największych mistrzów buddyjskich naszych czasów, jednym z ostatnich lamów, którzy ukończyli swoją edukację w jeszcze wolnym Tybecie. Dilgo Czientse stał się wzorem nauczyciela, którego duchowa podróź doprowadziła do niezwykle głębokiej wiedzy. Dla wszystkich, którzy go spotkali był źródłem miłującej dobroci i współczucia.

Indyjski mistrz i jogin Padampa Sangdzie był wielkim podróżnikiem. Kroniki donoszą, że przekroczył granicę nepalsko-tybetańską w roku 1091. Po dziesięcioletnim pobycie w Tybecie przez dwanaście lat podróżował po Chinach, po czym wrócił do Krainy Śniegów, żeby pozostać tam aż do swojej śmierci. (...)
Po powrocie do Tybetu mistrz, przeczuwając swoją śmierć, wygłosił naukę będącą swoistym testamentem. Był to obszerny zestaw wskazówek dotyczących zrozumienia natury życia oraz śmierci i prowadzących do Oświecenia - ostatecznego celu duchowej praktyki. (...)
Każda ze stu strof tego duchowego testamentu jest opatrzona wyczerpującym komentarzem Dilgo Czientse Rimpocze. Przedstawia on nauki wielkiego duchowego poprzednika, pokazując nam, że "ludzie z Tingri" niczym nie różnią się od wszystkich innych poszukiwaczy Prawdy. Dzięki tym komentarzom ostatnia pieśń indyjskiego mistrza zostaje wzbogacona i wyjaśniona punkt po punktcie, tak by każdy znalazł w niej inspirację oraz praktyczne instrukcje. Tak jak Padampa Sandzie, z łagodną miłością i bez schlebiania, Dilgo Czientse Rinpocze w prosty ale wyczerpujący sposób wyjaśnia, jakie jest źródło fundamentalnej wolności, czyniąc to z bezpośrednością, której nigdy nie znajdziemy w erudycyjnych komentarzach.

Książka zawiera oryginalny tekst rdzenny sutry buddyjskiej podanej przez historycznego Buddę Siakjamuniego, opatrzony współczesnym komentarzem nauczyciela buddyzmu Kenpo Cziedraka Tenpela. "Sutra Trzech Klejnotów" stanowi cenne źródło inspiracji i praktycznych porad, pokazuje w jaki sposób możemy zastosować uniwersalne wskazówki Buddy w codziennym życiu aby uzyskać w rezultacie dobre fizyczne i psychiczne samopoczucie.

Książki oparte na rdzennych tekstach buddyjskich nie zawsze są łatwe w odbiorze, dlatego dobrze byloby przeczytać przed nimi "Jakimi rzeczy są" Lamy Ole Nydahla, zeby uzyskać pewne podstawy buddyzmu i ułatwić sobie lekturę.