Tilopa

Tilopa (tyb.; sanskryt: Talika, 988-1069) – indyjski jogin, mistrz Buddyzmu Diamentowej Drogi, prekursor tybetańskiej szkoły karma kagyu. Urodził się w bogatej rodzinie z kasty braminów, a w młodości rządził niewielkim księstwem we Wschodnich Indiach. Zainspirowany mocą indyjskich mistrzów Diamentowej Drogi, m.in. Nagardżuny, zrezygnował ze światowego życia i poświęcił się praktyce tantrycznej w świątyni Samapuri w Bengalu.Rozpoczął następnie podróż przez Indie, pobierając nauki od wielu guru. Tilopa otrzymał od wielu mistrzów przekazy tantrycznych nauk

Ponadto uzyskał bezpośrednie przekazy od Wadżrajogini (Wadżrawarahi) w tantrycznych wizjach tej żeńskiej formy Buddy, pogłębiając mistrzostwo w wyżej wymienionych technikach w swój unikalny system związany z tantrami Jogi Najwyższej

Jego najbliższym uczniem został mahasiddha Naropa, dzięki któremu przekaz ten zasłynął w Indiach, a począwszy od XI wieku rozwijał się w ramach tybetańskiej szkoły kagyu.

Naropa

Naropa (tyb.; sanskryt: Nadaprada, ur. 1016, zm. 1100) był indyjskim mistykiem i mnichem buddyjskim, uczniem Tilopy, bratem Nigumy, a także głównym nauczycielem Marpy. Naropa należy do Złotej Girlandy, oznacza to, że był dzierżawcą linii przekazu buddyzmu tybetańskiego szkoły kagyu, uważany był również za znakomitego uczonego. Wielki mistrz medytacji, znany jest z wydzielenia i rozwinięcia sześciu jog Naropy. Praktyki te zostały ułożone tak, aby umożliwić szybsze osiągnięcie oświecenia. Wielu Karmapów linii kagyu spędziło dłuższy czas na doskonaleniu się w jednej lub kilku z tych sześciu jogicznych praktyk. Praktyki te pochodzą od Buddy i były przekazywane w nieprzerwanej linii poprzez Tilopę, Naropę i dalej, aż do dnia dzisiejszego. Naropa urodził się w rodzinie braminów. Od najmłodszych lat pragnął studiować nauki i ćwiczyć się w medytacji. Nie chcąc sprzeciwiać się woli rodziców, zgodził się na zaaranżowane małżeństwo z dziewczyną pochodzącą również z rodziny braminów. Po ośmiu latach wspólnego życia, oboje zdecydowali o rozwiązaniu małżeństwa i przyjęli święcenia mnisie. W wieku 28 lat, Naropa podjął studia na sławnym w tym czasie uniwersytecie buddyjskim w Nalandzie, gdzie studiował zarówno sutry jak i tantry. Zyskał również sławę wielkiego uczonego i niezrównanego uczestnika debat, niezwykle istotnych w tamtych czasach – wg ówczesnej tradycji pokonany w debacie automatycznie stawał się uczniem zwycięzcy. Naropa został mianowany Strażnikiem Północnej Bramy uniwersytetu – jego zadaniem było prowadzenie filozoficznych dyskusji z osobami chcącymi dostać się na jego teren. Brał udział w wielu debatach, nauczał i zdobył wielu uczniów. Pewnego dnia podczas studiów, Naropie ukazała się dakini i zapytała czy rozumie słowa, które właśnie czyta. Odparł że rozumie, a kiedy dakini wydawała się zadowolona z jego odpowiedzi, dodał jeszcze, że rozumie również ich znaczenie. W tym momencie dakini zalała się łzami, mówiąc że Naropa jest wielkim uczonym, ale jednocześnie kłamcą, ponieważ jedynym, który rozumie znaczenie tych nauk jest jej brat Tilopa. Słysząc imię Tilopy, Narpopa doświadczył intensywnego uczucia oddania i uświadomił sobie, że aby osiągnąć pełne urzeczywistnienie musi odnaleźć nauczyciela. Porzucił studia i swoją pozycję na uniwersytecie i wyruszył na poszukiwania Tilopy. W poszukiwaniu nauczyciela Naropa doświadczył tzw. dwunastu mniejszych trudności, będących ukrytymi naukami na jego drodze do oświecenia. Kiedy w końcu odnalazł Tilopę, otrzymał cztery kompletne linie przekazu i rozpoczął ich praktykę. Podczas studiów i medytacji z Tilopą doświadczył dalszych dwunastu ciężkich trudności, prób mających na celu przezwyciężenie wszystkich przeszkód na ścieżce i doświadczenie pełnego urzeczywistnienia mahamudry. Następnie pozostał w Pulahari, gdzie nauczał swoich uczniów aż do swojej śmierci w wieku 85 lat. Naropa spędził z Tilopą dwanaście lat. Jest wspominany ze względu na swoje zaufanie i oddanie dla nauczyciela, które pozwoliło mu osiągnąć oświecenie w ciągu jednego życia. Jego imieniem nazwano Uniwersytet Naropy w Boulder, Kolorado (USA). Naropa razem z Maitripą udzielił przekazu nauk Diamentowej Drogi Tybetańczykowi Marpie, dzięki czemu linia przekazu szkoły kagyu ma swą kontynuację w Tybecie. Oprócz tego Naropa uzyskał bezpośredni przekaz od Wadżrajogini w tantrycznych wizjach tej żeńskiej formy Buddy, pogłębiając mistrzostwo we wcześniej otrzymanych technikach tantrycznych i tworząc swój unikalny system związany z jidamem Wadżrajogini tantry Jogi Najwyższej. Ten unikalny przekaz udzielił "dwóm braciom z Phamthingpa" Jigme Dragpa i Ngawang Dragpa, który kontynuuje obecnie szkoła sakja oraz gelug.

Oficjalna polska strona Karmapy

Marpa

Marpa Tłumacz (1012-1097) - wielki mistrz buddyzmu tybetańskiego, uczeń m.in. indyjskich mistrzów Naropy (1016-1100) i Maitripy (1007-1077), założyciel szkoły Kagyu w Tybecie, tłumacz wielu fundamentalnych tekstów buddyjskich. Sprowadził z Indii do Tybetu nauki Buddyzmu Diamentowej Drogi. Spadkobiercą jego przekazu był jogin Milarepa. Prowadził życie człowieka świeckiego, utrzymując swoją rodzinę z pracy własnych rąk - w odróżnieniu od mnichów, którzy praktykują buddyzm w ramach systemu klasztornego. Biorąc Marpę za przykład świeckiego nauczyciela, szkoła Kagyu dobrze rozwija się w warunkach nowoczesnego zachodniego społeczeństwa.

Milarepa

Milarepa urodził się w bogatej rodzinie. Jego ojciec Mila Szerab Gjalcchan zmarł kiedy Milarepa był jeszcze dzieckiem. Wówczas stryj i ciotka przywłaszczyli sobie majątek, ziemię i dom jego rodziny, a Milarepę wraz z jego matką i siostrą uczynili swoimi niewolnikami. Kiedy Milarepa dorósł i okazało się, że stryj nie zamierza oddać ich własności, matka zmusiła Milarepę (pod groźbą odebrania sobie życia) żeby nauczył się czarnej magii, by pokonać wrogów. Według legendy w wyniku udanych praktyk magicznych zburzył dom przejęty przez stryja i zabił 35 osób. Potem jednak przerażony wizją negatywnej karmy jaką zasiał w umyśle zadając cierpienie wielu ludziom, odszedł w poszukiwaniu mistrza dharmy, który byłby w stanie mu pomóc. Tak właśnie spotkał Marpę. Czas spędzony z Marpą nie był lekki. Traktował on Milarepę bardzo surowo. Było to niezbędne by oczyścić jego umysł z negatywnych wrażeń. Przez wiele lat kazał mu budować kolejne domy, a następnie burzyć je, odnosząc każdy kamień na swoje miejsce. Ostatnia ośmiopiętrowa wieża zbudowana przez Milarepę do dzisiaj stoi w Tybecie. Kiedy prawie ukończył jej budowę dostał od Marpy pierwsze nauki buddyjskie. Po tym jak Marpa udzielił mu przekazu praktyk Diamentowej Drogi, za radą mistrza Milarepa udał się na odosobnienie i spędził wiele lat medytując w górskich jaskiniach. Dzięki swojej wytrwałości i zaufaniu do nauczyciela zdołał podobno urzeczywistnić wiele duchowych mocy (siddhi). Słynął ze swych pieśni, w których wyrażał głębokie nauki buddyjskie. Milarepa miał wielu zdolnych uczniów m.in. Gampopę i Reczungpę.

Gampopa

Gampopa (ur. 1079, zm. 1153) - mistrz buddyzmu tybetańskiego, uczeń Milarepy. Milarepa miał dwóch szczególnie uzdolnionych uczniów - lekarza i mnicha Gampopę z Dagpo oraz wędrownego jogina Reczungpę. Gampopa odziedziczył pełen przekaz i stał się dzierżawcą linii kagyu. Przedtem studiował nauki Wielkiej Drogi z tradycji kadampa. Przez lata poszukiwał doświadczonych mistrzów buddyjskich, zwykle jednak sam przerastał ich wiedzą i zrozumieniem. Dopiero gdy spotkał Milarepę, zainspirowany jego osiągnięciami, został jego uczniem i otrzymał nauki Buddyzmu Diamentowej Drogi. Gampopa zapoczątkował instytucje klasztorów w ramach szkoły kagyu, łącząc tantryczne nauki przekazywane zwykle przez joginów ze "stopniową drogą" nauczaną przez mnichów.

I Karmapa

I Gjalła Karmapa, Dysum Czienpa (1110-1193) - mistrz buddyjski, przywódca tybetańskiej szkoły Karma Kagyu. Był uczniem tybetańskiego mistrza – Gampopy. Jako uzdolnione dziecko już od najmłodszych lat studiował dharmę (buddyjskie nauki) razem z ojcem, a jako dwudziesto- i trzydziestolatek znalazł wielkich nauczycieli. Osiągnął oświecenie w wieku pięćdziesięciu lat, praktykując jogę snu. Był odtąd uważany za Karmapę, manifestację Awalokiteśwary, którego przyjście było przepowiedziane w sutrach Samadhiraja i Lankavatara.

XVI Karmapa

Szesnasty Gjalła Karmapa, Rangdziung Rigpe Dordże (1924 - 1981) - przywódca tybetańskiej szkoły buddyjskiej Karma Kagyu, uważany za jednego z największych mistrzów medytacji XX wieku. Urodził się we wschodniotybetańskiej prowincji Dégé, w Denkhok. Przyczynił się w dużym stopniu do przeniesienia nauk buddyzmu tybetańskiego na Zachód. Zainicjował wiele świeckich ośrodków Dharmy i klasztorów na całym świecie z myślą o zachowaniu żywego przekazu nauk Buddy.O jego życiu i niezwykłej śmierci został nakręcony film pt. "Ryk Lwa"[1]. Powiada się, że Karmapa świadomie przyjął na siebie wiele śmiertelnych chorób, w tym kilka nowotworów, by zniwelować negatywną karmę innych istot. Podczas pobytu w szpitalu Karmapa pozwolił lekarzom wypróbować na sobie różne leki: okazało się, że nawet duże dawki leków uspakajających nie wywierały na niego żadnego wpływu. Przez cały czas choroby interesował się innymi, troszczył się o lekarzy, pielęgniarzy i osoby odwiedzające, nigdy nie mówił o sobie i nie wykazywał żadnych oznak bólu. W kilkadziesiąt godzin po śmierci jego ciało było w dalszym ciągu ciepłe i elastyczne, w szczególności z okolic jego serca promieniowało wyczuwalne ciepło. Wiele niezwykłych znaków, znanych adeptom buddyzmu Diamentowej Drogi, świadczyło o tym, że umiera jogin o wielkich duchowych zdolnościach.

XVII Karmapa

Trinlej Taje Dordże (tyb. ཕྲིན་ལས་མཐའ་ཡས་རྡོ་རྗེ་) – urodził się 6 maja 1983 roku w Lhasie w Tybecie, uważany przez swoich zwolenników za XVII inkarnację Karmapy[1], głowy szkoły Karma Kagyu, jednej z czterech najważniejszych szkół buddyzmu tybetańskiego. Taje Dordże przebywa obecnie w Kalimpongu w Indiach, gdzie kontynuuje swoją tradycyjną edukację wynikającą z posiadania tytułu Karmapy. Taje Dordże wybrał na swoją siedzibę Kalimpong – miasto w Zachodnim Bengalu niedalego granicy z Sikkimem. Rozpoczął intensywny okres tradycyjnej edukacji klasztornej. Otrzymał bezpośredni przekaz filozofii i praktyki buddyjskiej od najbardziej znanych mistrzów buddyjskich z Tybetu i Indii. W rezultacie tego w 2003 roku został intronizowany przez XIV Szamarpę jako Vidhyadhara (Posiadający Wiedzę). W grudniu 2004 roku Taje Dordże został uznany za Vajra Acharya, wielkiego mistrza Tantry. Obok tradycyjnego wykształcenia buddyjskiego, Taje Dordże otrzymał również edukację zachodnią od angielskich i australijskich nauczycieli oraz intensywne wprowadzenie do filozofii Zachodu od profesora Harrisona Pembertona z Uniwersytetu Waszyngtona i Lee w Stanach Zjednoczonych Często udaje się w podróże po świecie, podczas których odwiedza ośrodki szkoły Karma Kagyu, spotyka się z uczniami, udziela nauk i inicjacji, a także reprezentuje buddyzm na konferencjach i spotkaniach międzyreligijnych. Polskę odwiedził dotychczas trzykrotnie, w 2000, 2004 oraz 2009 roku, udzielając nauk m.in. w Sali Kongresowej w Warszawie. Podczas swojej ostatniej wizyty w Europie w 2009 roku odwiedził wiele ośrodków buddyjskich i przeprowadził publiczne wykłady w Austrii, Czechach, Danii, Francji, Niemczech, Polsce, Rosji, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i na Ukrainie[9].