Budda - fragment Kalama Sutry
"Nie wierzcie w jakiekolwiek przekazy tylko dlatego, że przez długi czas obowiązywały w wielu krajach. Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że wielu ludzi od dawna to powtarza. Nie akceptujcie niczego tylko z tego powodu, że ktoś inny to powiedział, że popiera to swym autorytetem jakiś mędrzec albo kapłan, lub że jest to napisane w jakimś świętym piśmie. Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że brzmi prawdopodobnie. Nie wierzcie w wizje lub wyobrażenia, które uważacie za zesłane przez boga. Miejcie zaufanie do tego, co uznaliście za prawdziwe po długim sprawdzaniu, do tego co przynosi powodzenie wam i innym."
Co odkrył Budda?
Po wielu latach medytacji Budda zrozumiał, że umysł w swej esencji pozostaje otwarty jak przestrzeń i pełen radości. Doświadczył tego, że nie jest on rzeczą - niema koloru, smaku, zapachu, formy ani ciężaru. Jednocześnie istnieje, ponieważ wszystko się w nim przejawia - myśli i uczucia wewnątrz, a na zewnątrz - sytuacje i światy. To nie żaden dogmat. To jedynie pewien pogląd, który można odrzucić jako zbyt abstrakcyjny albo uznać go za logiczny i sprawdzić we własnym życiu. W pierwszym przypadku jednak wszystkie trudności pozostają realne i dotkliwe, w drugim zaś postrzegamy je coraz mniej osobiście - pozwalamy im po prostu się wydarzać. Poczucie oddzielenia pomiędzy nami a innymi ludźmi i światem traci wówczas rację bytu. Przestajemy być uwikłani w gniew, zazdrość, dumę i inne przeszkadzające emocje. Umysł zaczyna przejawiać swoje naturalne właściwości: nieustraszoność, radość i współczucie. Każda sytuacja w życiu staje się pełna znaczenia - możemy skutecznie i w rozluźnieniu działać dla pożytku innych i własnego. Wreszcie - w momencie śmierci - zamiast trafić po prostu na cmentarz, zobaczymy, że oto coś, co jakiś czas temu wyłoniło się z przestrzeni, teraz do tej przestrzeni powraca. Do przestrzeni, którą jesteśmy.
Budda
Historyczny Budda Siakjamuni (Gautama Siddarta) urodził się około roku 560 p. n. e. w rodzinie królewskiej. Od urodzenia został otoczony bogactwem i wiódł życie wypełnione przyjemnościami, pozbawione jakichkolwiek trosk. Otrzymał również doskonałe wykształcenie a jako członek kasty wojowników (Kszatrija), także solidny trening wojenny. Teksty opisują go jako wysokiego i silnego mężczyznę o niebieskich oczach.
W wieku 29 lat po raz pierwszy w życiu opuścił swój piękny pałac i w ciągu jednego dnia jego życie zmieniło się diametralnie. W krótkim odstępie czasu ujrzał starca, człowieka ciężko chorego, a w końcu kogoś, kto właśnie zmarł. Były to doświadczenia, których nigdy wcześniej nie przeżył. Uzmysłowił sobie w ten sposób przemijalność wszystkiego, co sprawiło że postanowił porzucić swoje życie młodego księcia by medytować w górach i lasach północnych Indii. Po sześciu latach poszukiwań trwałego i ostatecznego sensu, w głębokiej medytacji rozpoznał naturę umysłu i osiągnął oświecenie, w miejscu znanym dziś jako Bodgaja.
^ Top